[…] «Όντα υπερφυσικά και αυτός και οι νεραΐδες της Λέρου, οι στρίγγλες του Γιαλού που η μαμή για να μην πειράξουν τα ασαράντιστα μωρά τους, πρόσφερε κρεμμυδόφυλλα και κείνες τα μεταμόρφωναν σε φλουριά χρυσά!
Νεραΐδες σαν τις καλές κυράδες, λεπτές , ξανθές και όμορφες που κρύβονταν σε συκιές και καρυδιές. Που το καλοκαίρι πήγαιναν δειλά στα αλώνια που αλώνιζαν οι αγρότες να τους κάνουν να τις αγαπήσουν, να τις παντρευτούν, να ανοίξουν σπίτι και να κάνουν παιδί που αλίμονο στα σαραντίσματα του θα το ξεχνούσαν και θα έφευγαν σαν ανεμοστρόβιλοι.»